Scriptors d'arrel views

Scriptors d'arrel

Scriptors d'arrel
A sabiendas de muy poco,aliento cada mañana por temprana,cuando al mirarte,aún me sonrojo.

miércoles, 29 de septiembre de 2010

Escribo

Escribo,
En frágil día,sentado delante de esa empañada ventana en marco de vieja oscura madera lejana,observando el mar,olas que cabalgan,que ascienden y admiten hasta detenerse y desaparecer en numerosos granitos de desmenuzada roca,clara y suave desliz de montaña que descansa,que duerme y sueña con alma de playa en es
te frío nublado,triste día.
Escribo,
para decir,contar en breves palabras lo que mi corazón insiste y que en lágrimas sumerge cuando en fotos,sus ojos ciernen ausencia en esbozos,trazos sin camino,sin destino,para contar,insinuar,mostrar cuanto puedes alcanzar cuando juntos al amarte y mirándonos al estar,susurrabas,susurramos,que te quiero un poquito,poco menos que infinito y bastante mas de las veces que lo digo.
Escribo,
en quebrantos de añoranza,en silenciosos gritos de palabra por no saber quizás y nunca haber sabido,leer.

R.Casadesús.

viernes, 10 de septiembre de 2010

Setembrí


Setembrí
Diuen les llengües peludes barbudes,
d'infinit temps i ens sense fi,
cansades i suades de tant avançar d'aquí cap allà en petites passes arronsades de mi esperar,

que tinc gana i ganes d'enfilar el bacallà en serralada de natura i paratge català,

a costat de riera d'aigua neta i fresqueta on mullar-te llarg cabell que mai vas tallar.
Diuen sense tu res de mi les tossudes,
boques grans empastissades i aquí,
empatxades de babes glopegen saliva de rastres records d'uns badocs i per sobre de tot entusiastes del lloc on trobaven l'estar bé,

maca,

sempre sincer ballaré cor salvatge escoltaré i amb vestit de sencer home fort i guerrer saps que fer.
I callen les pesades grans i dentudes,
d'englotida humida geniva de tu i de mi,
que dir-te que dir per saber escriure i viure,
que dir-te que dir...,tan sols vull sentir.


R.Casadesús.